Aminokwasy- podstawowy budulec mięśni

ożna podzielić na trzy duże grupy, wskazujące na ich pochodzenie. I kolejno mamy na rynku białka roślinne, z pszenicy, ryżu, czy sojowe. Kolejne są białka serwetkowa (mleczne) oraz zwierzęce niemleczne. Każdy z tych typów ma swoje

Aminokwasy- podstawowy budulec mięśni W sumie to doskonałe miejsca, aby kupić potrzebne do treningu suplementy i odżywki. Jednak dlaczego dobrze jest uprawiać sport wraz z suplementacją?

Trzy grupy białek

Odżywki białkowe można podzielić na trzy duże grupy, wskazujące na ich pochodzenie. I kolejno mamy na rynku białka roślinne, z pszenicy, ryżu, czy sojowe. Kolejne są białka serwetkowa (mleczne) oraz zwierzęce niemleczne. Każdy z tych typów ma swoje właściwości, wchłanialność oraz inne ważne dla sportowców parametry.

Izolat serwatki jest najlepszy jako po treningów, ponieważ szybko się wchłania i dobrze odżywia nasze mięśnie po wysiłku fizycznym. Co ciekawe najgorzej przyswajalne są izolaty białka wołowego. To jaka odżywkę będziecie stosować, zależy od waszych potrzeb na dodatkowe białko w diecie, pamiętając, ze to właśnie w diecie powinno być tego białka wystarczająco.


Żywienie sportowców - Wikipedia

Nadrzędnym zdaniem w planowaniu jadłospisu jest ustalenie równowagi pomiędzy energią przyjmowaną, a wydatkowaną. Utrzymanie tego bilansu jest warunkiem rozwoju fizycznego, zdrowia i aktywności zawodowej człowieka. Odstępstwo od tej równowagi, utrzymujące się w dłuższym czasie może doprowadzić do wycieńczenia organizmu lub do nadwagi i otyłości. Najprostszą metodą kontroli równowagi energetycznej jest codzienne ważenie się na czczo.

Dobowy wydatek energetyczny (całkowita przemiana materii - CMP) to składowa:

podstawowej przemiany energii,
swoiście dynamicznego działania pokarmu,
wydatków energetycznych związanych z wykonywaniem codziennych czynności.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Żywienie_sportowców


Historia podnoszenia ciężarów

Podnoszenie ciężarów obecne było już w programie pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 1896. Od tego czasu podnoszenie ciężarów rozgrywane było podczas wszystkich igrzysk z wyjątkiem igrzysk w Paryżu (1900), Londynie (1908) i Sztokholmie (1912). Pierwszym nowożytnym mistrzem olimpijskim w podnoszeniu ciężarów w podrzucie jednorącz był Brytyjczyk Launceston Elliot, który uzyskał wynik 71 kg, drugie miejsce zajął Duńczyk Viggo Jensen (57,2 kg) a trzecie Grek Aleksandros Nikolopulos. W podrzucie oburącz triumfował Viggo Jensen (111,5 kg), drugi był Launceston Elliot a trzeci Niemiec Carl Schuhmann.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Podnoszenie_ciężarów